Tak jak obiecałam to jest rozdział numer 3

Rozdział III-Kuzynka,powrót,zawrót głowy

~Natalia~
Dom był mega śliczny,luksusowo wyposażony,wyglądał jak jakaś bogata villa.Sama nie umiem uwierzyć w to,że wczoraj byłam taka milutka dla Vallerii. Nigdy wcześniej dla nowo poznanych osób nie pokazywałam swojej "miluśkiej" strony,bo nie chciałam być postrzegana jako grzeczna dziewczynka,która wciąż bawi się lalkami Barbie..Zazwyczaj pyskowałam,albo w ogóle się nie odzywałam.Leon za to na początku tej całej tragedii,która nas spotkała udawał,że wszystko jest okej.Wcale tak nie było,ludzie nas nie rozumieli.Rano podobno miała wrócić z tasy koncertowej jakaś moja nowa"krewna".Aż się bałam jak na siebie zareagujemy,bo się nie znałyśmy.Dzień zapowiadał się zwyczajnie nudny jak dla mnie.Mój brat dzisiaj miał mieć pierwsze zajęcia w szkole muzycznej,,STUDIO 21".Nie chciałam tam iść..Tyle nowych spojrzeń,które cie prześladują..Nowe twarze.To nie twój styl życia Natka-pomyślałam.Obudziłam się o 12:30-jak na normalnego człowieka przystało powinnam dawno być na nogach,w szkole,ale nie chodziłam jeszcze do szkoły...(Zrozumcie to jak chcecie xD-od autorki).Nie byłam na to gotowa.Najpierw chciałam przyzwyczaić się do zupełnie obcego mi miejsca,kraju,a później zacznę myśleć o kształceniu i pracy.Postanowiłam wziąć relaksującą kąpiel.I tak zrobiłam.Powolny krokiem wyszłam z mojego łoża i powędrowałam do moich walizek jeszcze nie rozpakowanych.Wyjęłam z nich ręczniki,szampon,kosmetyczkę.Poszłam do łazienki.Nie obeszło się oczywiście bez zgubienia się.Niechętnie zapukałam i otworzyłam drzwi.Przeżyłam szok!
-Co ty tu do cholery robisz!-jakaś dziewczyna krzyczała na cały dom
-Ja..przepraszam.-jąkałam się
-Nie ma sory,supernowa potrzebuje snu..-obdarzyła mnie wściekłym spojrzeniem
-Jestem Natalia tak w ogóle
-Supernowa!-wykrzyczała 
-Ludmiła przestań,nie mów takim tonem do swojej kuzynki.Nie wiesz co dziewczyna przeżywa teraz i będzie tu mieszkać.-ciotka upomniała moją chyba,jak to się teraz zwie kuzynkę
-Ciociu nie potrzebuję litości!-wybuchła chyba awantura
-Nikt się nad tobą nie będzie litował,nie zgrywaj sobie tutaj niewiniątka i takiej ofiary losu..-Ludmiła dalej swoje
-Przestań tak o mnie mówić zdziro!-wymsknęło mi się,ale nie chciałam tego ostatniego słowa wymawiać
-Supernowa chce spać!-kuzynka chyba nie wiedziała co mi odpowiedzieć.Zawsze byłam dobra w gaszeniu ludzi,a szczególnie takich jak ona...Nic już nie mówiłam tylko wyszłam.Chwilę później znalazłam łazienkę i wykonałam wszystkie poranne czynności.
~Godzinkę później~
Tak myślałam teraz będą się nade mną litować.Ale ja się nie dam..Postanowiłam się przejść na jakiś obiad,lody i sok.Zeszłam na dół tak ubrana <klik>,napiłam się tylko wody i wyszłam.wyszłam. Kompletnie nie wiedziałam w którą stronę mam iść.Myślałam o tej kłótni porannej,chciałabym stąd uciec do swojej ukochanej Hiszpanii.Miałam być szczęśliwa mamo-pomyślałam.Z głębokich przemyśleń wyrwał mnie znajomy głos:
-Natalia stój!
Nawet nie pamiętam kiedy się przewróciłam.Jakiś motocyklista mnie o mało nie zabił.
-Kochana nic ci nie jest?-znowu ten głos,skądś go znałam,ale nie potrafiła sobie przypomnieć na szybko czyi to głos
-Halo Natka!-jeszcze zna moje imię,nie rozumiem co tu się dzieje
-Żyję,nic mi nie jest.Dzięki za ostrzeżenie.-miło odpowiedziałam i wstałam
-Ej nie poznajesz mnie?-dziewczyna się zmartwiła.Teraz już poznaje.Przecież to Francessca.
-Nie.-cicho skłamałam
-Nie kłam,widzę,że oszukujesz mysza..-udawała obrażoną
-No dobra..Fran jak ty mnie dobrze nasz.-zaśmiałyśmy się
-Co ty sama robisz tu na ulicy i dlaczego szłaś prosto pod motor?-zdawała tysiące pytań,ale taka już była..
-Chciałam iść na obiad i jakieś lody,przede wszystkim pragnęłam odetchnąć-powiedziałam ze spuszczoną głową
-Chodż kochanie.Pójdziemy zjeść razem i wszystko mi opowiesz.Pomogę ci się uspokoić-chociaż tak krótko się znałyśmy,to ona tak dobrze mnie rozumiała
-Okej.-tylko krótko odpowiedziałam
~Francessca~
Postanowiłam pomóc Natalii.Widzę,że bardzo cierpi,a ja zawsze chciałam być psychologiem.Uwielbiałam doradzać ludziom,a przede wszystkim im pomagać. Droga do restauracji minęła nam dość szybko.Była niedaleko,ale za to panowała w niej piękna,spokojna atmosfera.O tej godzinie bywało tam mało ludzi,więc postanowiłam ją (jako Natalię-od autorki) tam zabrać. Zamówiłyśmy truskawkowe lody..
-No dobra Natka widzę,że coś się dzieje.Opowiadaj-zaczęłam
-Trochę mi wstyd,nie potrzebuję litości od ludzi.Poradzę sobie sama,dziękuję,ale nie musisz się martwić.Lepiej powiedz co ty tutaj robisz.-młoda hiszpanka chciała zmienić temat
-Oj nie lokowata!Opowiadaj co ci jest,a potem powiem ja.Obiecuję,że nie będę wzbudzać litości-martwiłam się
-No okej.-mówiła powoli
-Gadaj,spokojnie mamy czas.
-Dzisiaj rano przez przypadek weszłam na teren supernowej,czyli mojej kuzynce Ludmile,ponieważ pomyliłam pomieszczenia,co się każdemu może zdarzyć w tak ogromnym domu..-widać było jej ciężko o tym mówić
-Ludmile Lambre?Tej nowej gwieździe you mixu?-pytałam z niedowierzaniem
-Tak to moja wredna kuzyneczka
-Mów dalej-zachęcałam ją do rozmowy,bo wiedziałam,że jej to dobrze zrobi
-No i potem zrodziła się z tego awantura.Przyleciała ciocka i darła się po mnie,że m tak do mnie nie mówić.-westchnęła
-No to chyba chciała dobrze nie?
-Bronisz ją..Wiedziałam,że tak będzie-chciała pójść,ale zdążyłam chwycić ją za rękę i nakłonić ją,że może mi powiedzieć,o co choci,bo wiem,że ulży jej przez to.
-Przepraszam kochana-przeprosiłam przyjaciółkę
-Nie to ja przepraszam,nie powinnam na ciebie krzyczeć.-było jej głupio,to widać
-No mów
-Dobra!Potem mówiła przez co ja to nie przechodzę i w ogóle..Co za tragedie przeżyłam z Leonem-odetchnęła z ulgą
-A ty zbulwersowałaś się i wykłócałaś,że nie chcesz litości,tak?-zapytałam
-Tak!Oj Fran dziękuję za wszystko
-Nie dziękuj Naty tylko leć do domu i odpocznij,bo ja muszę lecieć.Powiem tylko tyle,że zostaję tu prawdopodobnie na stałe,a resztę opowiem ci kiedyś indziej.-pocałowałam przyjaciółkę w policzek i wyszłam.Musiałam iść do pracy.Pracowałam w nowej knajpce rodziców.
~Natalia~
Bardzo mu ulżyło.Potrzebowałam jej teraz, i to bardzo,a ona mnie nie zawiodła tak jak inni to robią.Tak właśnie zachowywać się powinna prawdziwa przyjaciółka.Bardzo trudno mi było zaufać nowo poznanym ludziom,ale jej zaufałam i miałam nadzieję,że tego nie zmarnuje,ponieważ zaufanie jest jak zapałka,krucha i łatwo palna.Moje przemyślenia znowu przerwał jakiś nieznany do tej pory głos,chłopięcy.
-Ej ty uważaj jak łazisz!-nie znałam go
-Przepraszam..-wymamrotałam
-Nie,to moja wina.Powinienem patrzeć pod nogi-powiedział chłopak w kolorowej czapeczce na głowie
-Okej to niczyja?Bo nie chcę się kłócić-uśmiechnęłam się tylko,bo nowo poznany spodobał mi się
-Masz piękny uśmiech
-Dziękuję, ogólnie to jestem Naty
-Ja Maxi
-Miło mi,ale muszę już iść
-Pa,pamiętaj uśmiechaj się tak zawsze i do każdego.
Chłopak najwidoczniej mnie podrywał,ale zaimponowało mi to.Na ogół jestem niezdarną dziewczyną,ale tylko on tak na prawdę jako pierwszy widział mój szczery,prawdziwy uśmiech.Dopiero go poznałam,a on już zawrócił mi głowę...
____________________________________________________
Zapraszam do komentowania,pamiętaj komentując mnie motywujesz ;*Życzę przyjemnego wieczoru i czytania <3